Ο τοκετός είναι συνήθως μια επώδυνη διαδικασία που όμως, με την ολοκλήρωσή της, δημιουργεί μια νέα ζωή, κάτι όμορφο, καινούργιο, ελπιδοφόρο και κατά τεκμήριο πιο εξελιγμένο. Συμβάλει δε, σύμφωνα με τον Δαρβίνο, στην εξέλιξη της ίδια της ζωής.

Κάπως έτσι θα μπορούσε κανείς να περιγράψει τη διαδικασία μετασχηματισμού και προσαρμογής, στα νέα δεδομένα και τις προκλήσεις της εποχής, την οποία βιώνει ο ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία αυτήν την περίοδο. Μια δύσκολη, πλην όμως αναγκαία κατάσταση, που αποτελεί πρόκληση και ισχυρό διακύβευμα όχι μόνο για τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και για την πολιτική πραγματικότητα της χώρας μας συνολικά. 

Ο Αλέξης Τσίπρας, μια εμβληματική αδιαμφισβήτητα προσωπικότητα, που συνέδεσε την παρουσία του με τη διεύρυνση της αριστεράς, ενός κατά τεκμήριο και κατά παράδοση μειοψηφικού χώρου τον οποίο οδήγησε στη διακυβέρνηση της χώρας, έδειξε το δρόμο. Με απλά λόγια και κυρίως με πράξεις «παραμέρισε», αναλαμβάνοντας μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης από όσο του αναλογούσε, προκειμένου να περάσει το κύμα της ανανέωσης και της εξέλιξης ενός πολιτικού φορέα ο οποίος καλείται, τα επόμενα χρόνια, να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς. Κάτι που ευχόμαστε και θα προσπαθήσουμε να συμβεί, προς όφελος της ίδιας της δημοκρατίας, της κοινωνίας αλλά και της χώρας μας.

Ο νέος Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, σ. Στέφανος Κασσελάκης, δημοκρατικά εκλεγμένος από μια πλατιά πλειοψηφία έδωσε ήδη ξεκάθαρα το στίγμα του μετασχηματισμού, της εξέλιξης και της προσαρμογής του κόμματος στα νέα δεδομένα. Παρότι, από την πρώτη στιγμή, πολεμήθηκε και λοιδορήθηκε με τρόπο πρωτοφανή, αήθη και έωλα επιχειρήματα, τόσο από το μιντιακό κατεστημένο όσο και από το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ - γεγονός τραγικό - πρέπει να στηριχθεί, με κάθε τρόπο, ώστε να φέρει εις πέρας με επιτυχία αυτή τη δύσκολη, πρωτόγνωρη όσο και αναγκαία διαδικασία. 

Διάβασα σήμερα την ανακοίνωση παραίτησης πλειάδας μελών της Νομαρχιακής Επιτροπής αλλά και μελών των ΟΜ Κυκλάδων του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα εστιάσω στα επιχειρήματα και τις αιτιάσεις τους, τα οποία προσωπικά ουδόλως με πείθουν. Άλλωστε, οι πράξεις, οι στάσεις και οι συμπεριφορές καθενός κρίνονται νομοτελειακά από τον κόσμο και την ιστορία. Θα σταθώ μόνο στις αναφορές τους στο πρόσωπό μου όπου, ακόμη και σήμερα, δεν καταφέρνουν έστω και για τους τύπους να καμουφλάρουν την εμπάθεια και την εχθρικώς διακείμενη στάση τους. Αναφερόμενοι σε εμένα προσωπικά, με χαρακτηρίζουν ακόμη και σήμερα ως ένα δεξιό πολιτευτή τον οποίο επέβαλε στις Κυκλάδες, παρά τις αντιρρήσεις τους, ο τ. Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, σ. Αλέξης Τσίπρας. 

Για πολλοστή φορά αναφέρω ότι αποτέλεσε τιμή για εμένα, η πρόταση του Αλέξη Τσίπρα να είμαι υποψήφιος βουλευτής Κυκλάδων την οποία αποδέχθηκα με χαρά αλλά κυρίως ως ένδειξη υποχρέωσης και ευγνωμοσύνης για όλα όσα έπραξε ο ίδιος και η τότε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, κατά τη διάρκεια της δημαρχιακής μου θητείας, για την Σύρο και τις Κυκλάδες. Η υποστήριξη και η ανταπόκριση την οποία έλαβα σε όσα αιτήματα είχα θέσει υπόψιν του, υπό την διπλή ιδιότητα του δημάρχου Σύρου αλλά και του Αντιπροέδρου της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Νοτίου Αιγαίου ήταν αμέριστη.  

Προσωπικά, τοποθετώ τον εαυτό μου στον χώρο του προοδευτικού κέντρου και ποτέ δεν δήλωσα αριστερός. Πάλεψα με όλες μου τις δυνάμεις ώστε να μεταφέρω το μήνυμα της διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ και της πρόσφυσής του στον χώρο της κεντροαριστεράς, στα περισσότερα νησιά των Κυκλάδων. Θέλω λοιπόν, για ακόμη μια φορά να ευχαριστήσω από καρδιάς τους περισσότερους από 3.000 ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ στις Κυκλάδες οι οποίοι με πίστεψαν και εμπιστεύτηκαν τις προσδοκίες τους στο πρόσωπο μου. Ένας αριθμός ψηφοφόρων πολύ μεγάλος, αν αναλογιστεί κανείς τη συρρίκνωση της εκλογικής δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ σε συνδυασμό με το γεγονός ότι είχα να αντιμετωπίσω εξαρχής την επιεικώς καχύποπτη, για να μην πω εχθρική και υπονομευτική στάση και συμπεριφορά της πλειοψηφίας των μελών της ΝΕ αλλά και αρκετών ΟΜ των Κυκλάδων. Ήταν τα μέλη που, από την πρώτη ημέρα παρουσίας μου στα όργανα του κόμματος, κραδαίνοντας το γνωστό και μη εξαιρετέο «αριστερόμετρο» αλλά και το «συμβόλαιο ιδιοκτησίας» του κόμματος αναφωνούσαν «τι δουλειά έχει στο σπίτι μας ο μουσαφίρης»;

Πολλά από αυτά τα μέλη, συνυπογράφουν σήμερα την επιστολή παραίτησής τους από τον ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία. Είναι τα μέλη που ισχυρίζονται ότι αντέδρασαν και πάλεψαν ενάντια στον εκφυλισμό του κόμματος πολιτικά και οργανωτικά, αλλά δεν ακούστηκαν. Αγαπητοί «σύντροφοι» άραγε αναρωτηθήκατε ποτέ, μήπως εν τέλει, δεν εισακουστήκατε από την κοινωνία και όχι από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, τον οποίο με τις στάσεις και τις συμπεριφορές σας, εκούσια ή ακούσια, τελικώς καταφέρατε να υπονομεύσετε; 

Και μπορεί εσείς να έχετε μάθει, όπως αναφέρετε στην επιστολή σας, να παλεύετε από θέσεις μειοψηφίας - ίσως τελικά αυτό να αποτελεί και επιλογή σας θα συμπληρώσω - όμως η κοινωνία και οι πολίτες έχουν ανάγκη από έναν ΣΥΡΙΖΑ, εκφραστή του κεντροαριστερού χώρου, ο οποίος θα αποτελεί εν δυνάμει κυβερνητική πλειοψηφία και όχι εκφραστή των μειοψηφικών κινημάτων. Έναν ΣΥΡΙΖΑ που να αφουγκράζεται τις αγωνίες της κοινωνίας, να έχει πρόγραμμα και λύσεις στα προβλήματά της και εν τέλει να θέλκει τους πολίτες με τον προγραμματικό του λόγο και το κυβερνητικό του πρόγραμμα. Έναν πολιτικό φορέα σύγχρονο, γνήσιο εκφραστή της πατριωτικής κεντροαριστεράς που να ελκύει και τους «νοικοκύρηδες» όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο σ. Πρόεδρος Στέφανος Κασσελάκης.

Ο ίδιος, ως απλό μέλος του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία, εξακολουθώ να δηλώνω παρών σε αυτήν την ελπιδοφόρα διαδικασία μετασχηματισμού και εξέλιξης για την οποία θα προσπαθήσω, στο μέτρο και το βαθμό που μου αναλογεί, να επιτύχει.

Καλή δύναμη λοιπόν, σε όλους όσους μένουμε για να γίνουμε συμμέτοχοι σε αυτήν την προσπάθεια αλλά και σε όσους αποχωρούν ή μένουν μέχρι να φύγουν. Η ιστορία θα μας κρίνει όλους μέσα από τις πράξεις και τις επιλογές μας.       
    
Γιώργος Μαραγκός