Τελικά υπάρχει κάποια σχέση ανάμεσα στους σκύλους και τα... βιβλία: Όπως δε μπορείς να κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του, δε μπορείς να κρίνεις και έναν σκύλο από τη ράτσα του. Αυτό καθώς, η συμπεριφορά ενός σκύλου επηρεάζεται πολύ περισσότερο από το περιβάλλον και την ανατροφή, απ' ότι από τη ράτσα του, σύμφωνα με μια μελέτη του 2022 που έχει δημοσιευτεί στο περιοδικό Science.

Το εύρημα προέρχεται από μια ηράκλεια προσπάθεια ερευνητών που σχετίζονται με το The Broad Institute στο Χάρβαρντ και το MIT, το Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης και το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Αριζόνα.

Η επικεφαλής συγγραφέας, Καθλίν Μόριλ, μια διδακτορική φοιτήτρια που μελετά τη γονιδιωματική της συμπεριφοράς σε σκύλους και οι πολυάριθμοι συν-ερευνητές της ερεύνησαν "ιδιοκτήτες" 18.385 καθαρόαιμων και ημίαιμων σκύλων και το γονότυπο 2.155 σκύλων ως μέρος του επιστημονικού έργου "Darwin’s Ark" (Η Κιβωτός του Δαρβίνου).

Για το έργο, οι συμμετέχοντες έλαβαν μια σειρά από ερωτηματολόγια για να συμπληρώσουν σχετικά με τα σκυλιά τους. Έπειτα έλαβαν ένα κιτ DNA, για να πάρουν ταμποναριστά από το σάλιο του κουταβιού τους και να το στείλουν πίσω στο εργαστήριο για γενετικό έλεγχο. Οι πληροφορίες συγκεντρώθηκαν σε μια μεγάλη βάση δεδομένων, που κοινοποιήθηκε ελεύθερα σε ερευνητές σε όλο τον κόσμο. Σε αντάλλαγμα, στους συμμετέχοντες ιδιοκτήτες σκύλων εστάλη ένα γενετικό και φυλετικό προφίλ των σκύλων τους.

Με τα άφθονα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν από επιστήμονες και ιδιοκτήτες σκύλων, η Μόριλ και η ομάδα της διέκριναν μια σειρά από συναρπαστικά ευρήματα, αλλά το μεγαλύτερο ήταν το εξής:

"Η φυλή προσφέρει μικρή προγνωστική αξία για τον χαρακτήρα των σκύλων, εξηγώντας μόλις το 9% της διαφοροποίησης στη συμπεριφορά τους"

Με άλλα λόγια, μια ράτσα καθορίζει πολύ περισσότερο από το πώς φαίνεται ένας σκύλος και έχει ελάχιστη σχέση με το πώς συμπεριφέρεται. «Αν και η φυλή μπορεί να επηρεάσει την πιθανότητα εμφάνισης μιας συγκεκριμένης συμπεριφοράς, από μόνη της δεν είναι αρκετή για να προβλέψει τη συμπεριφορά», έγραψαν οι συγγραφείς.

Οι ερευνητές χώρισαν τη συμπεριφορά του σκύλου σε οκτώ κατηγορίες: επίπεδο άνεσης γύρω από τους ανθρώπους, ευκολία διέγερσης ή ενθουσιασμού, συγγένεια με τα παιχνίδια, ανταπόκριση στην εκπαίδευση του ανθρώπου, πόσο εύκολα επηρρεάζεται ο σκύλος από ένα τρομακτικό ερέθισμα, επίπεδο άνεσης γύρω από άλλους σκύλους, εμπλοκή με το περιβάλλον και επιθυμία να είναι κοντά στον άνθρωπο.

Από αυτά τα χαρακτηριστικά συμπεριφοράς, η ανταπόκριση στην εκπαίδευση από τον άνθρωπο και η τάση για παιχνίδι συνδέονταν περισσότερο με τη φυλή, αλλά οι συσχετισμοί ήταν μικροί. Η ανταπόκριση στην εκπαίδευση ήταν πολύ συνηθισμένη μεταξύ των Μπόρντερ Κόλεϊ και των Αυστραλικών Ποιμενικών, ενώ η τάση για παιχνίδι ήταν κοινή μεταξύ των Μπόρντερ Κόλει και των Γερμανικών Ποιμενικών.

Η ηλικία ενός σκύλου ήταν πολύ καλύτερος προγνωστικός δείκτης συμπεριφοράς. Τα ηλικιακά μεγαλύτερα σκυλιά, για παράδειγμα, εμφάνισαν χαμηλότερη διέγερεση / ενθουσιασμό και ήταν λιγότερο παιχνιδιάρικα από τα μικρότερα κουτάβια.

Οι σύγχρονες ράτσες σκύλων πηγαίνουν πραγματικά μόνο 160 χρόνια πίσω, «μια αναλαμπή στην εξελικτική ιστορία σε σύγκριση με την προέλευση των σκύλων πριν από περισσότερα από 10.000 χρόνια», περιέγραψαν οι ερευνητές. Επομένως, είναι λογικό ότι η φυλή δεν θα εξηγούσε τη συμπεριφορά ενός σκύλου σε σημαντικό βαθμό.

Κυνηγώντας τα χιλιάδες γονιδιώματα σκύλων στο αρχείο, οι ερευνητές βρήκαν έντεκα γενετικές περιοχές που σχετίζονται με διάφορες συμπεριφορές, που κυμαίνονται από τη συχνότητα του "ουρλιαχτού" (όταν κάνουν ήχο σαν λύκοι) έως την κοινωνικότητα με τους ανθρώπους. Τα γονίδια σε αυτές τις περιοχές διέφεραν ευρέως μεταξύ των φυλών, παρέχοντας περαιτέρω στοιχεία ότι η ράτσα συνδέεται μόνο οριακά με τη συμπεριφορά.

Τα ευρήματα της μελέτης αμφισβητούν νόμους που στοχεύουν συγκεκριμένες, υποτιθέμενες «επικίνδυνες» φυλές, καθώς περισσότερες από 900 πόλεις στις ΗΠΑ έχουν αυτή τη στιγμή κάποιας μορφής νομοθεσία που σχετίζεται με τις ράτσες των σκύλων.